New York City Day #1: 110 euro lichter.
oktober 18, 2014
Het is kwart voor negen, Nederlandse tijd. We komen over
drie kwartier aan op de plaats van bestemming en ik heb mijn laptop er maar bij
gepakt, bij gebrek aan mijn televisiescherm. Karma strikes again, mijn scherm
is natuurlijk vastgelopen bij dat ene potje Tetris wat ik probeerde te spelen.
Het is waarschijnlijk mijn straf voor het aantal films en series dat ik heb
gekeken. Friends en New Girl en Glee en Gooische vrouwen en Hartenstraat en
Anastasia. Aan Divergent, Kenau, Bridesmaids, Notting Hill en The Fault in our
Stars ben ik nooit meer toegekomen. De vrouw schuin voor me heeft die laatste
wel zitten kijken en was aan het huilen toen de sterwardessen het eten kwamen
brengen, awkward.
Hoe dan ook, al die films hebben deze vlucht zeer aangenaam
gemaakt. Het voelt eigenlijk alsof ik gewoon een hele dag in bed heb gelegen. Alleen
werd het eten dan gebracht in plaats van dat ik het zelf moest halen. Joggingsbroek,
slobbervest, heerlijke sjaal, dekentje, kussentje, gratis eten. Niks te klagen.
Maar ik heb niet de hele dag in bed gelegen. Ik zit pas zes
uur in dit vliegtuig. Vanmiddag heb ik nog al mijn geld uitgegeven op Schiphol.
Wanhopig staarde ik vanmiddag naar de wand vol parfum. Ik
was verliefd geworden op de tester van Chanel Mademoiselle, maar toen ik de
echte geur op spoot was het ineens toch niet meer wat ik zocht. En toen stond
ik daar, voor een grote muur vol met allemaal verschillende potjes en flesjes
en ik had echt geen idee. Ik ben een ramp met parfums. Ik heb geen idee wat ik
lekker vind en draag al jaren de parfum van mijn moeder. Nog maar eentje testen
dan? Ik had ieder plekje van mijn arm al bijna verbruikt en draag zeker zes
parfums door elkaar.
‘Laat maar, ik koop wel gewoon geen parfum. Ik moet niet
zoveel geld uitgeven aan iets wat ik eigenlijk niet echt wil. Zeker omdat ik
nog maar op Schiphol en nog niet eens in de buurt van New York ben.’ Dus
snuffelde ik nog wat rond terwijl mijn zus probeerde te beslissen of ze de ene
of de andere Marc Jacobs Daisy wilde. Terwijl ze voorbij liep, bespoot ik haar
met het dichtstbijzijnde flesje wat ik kon vinden.
‘Oh, deze is echt super lekker, joh.’ Merkte ze op. En voor
ik het wist scande de mevrouw achter de kassa mijn Boarding Pass en rekende ik
60 euro af. Tresor in love van L’Ancome was mijn eerste aankoop. En niet de
enige van de dag. Want pas twee uur later was ik onderweg naar de gate, met een
opgemaakt gezicht en een tas vol Mac make-up. 110 euro lichter voor ik
überhaupt in het vliegtuig zat. Oeps….
Niet dat het echt een probleem is. Ik heb er hard voor
gewerkt en verdien het om mezelf eens even lekker te verwennen, al zeg ik het
zelf. En eerlijk, ik heb nu al zin om mezelf morgen eens helemaal mooi op te
maken. Zijn we er nou al bijna?
Ik zit ver van het raam, naast een stel vreemden. Ik heb dus
geen idee hoe het erbuiten uit ziet en het vliegtuig heb ik nou wel gezien. Hoe
zou het uitzicht eruit zien als je tegen de tijd in vliegt?
Voor me zit een ongelofelijk mooi en dun meisje. Ze draagt
een zwarte, veel te grote trui en ze ziet eruit alsof ze vaak reist dus ik heb
ingevuld dat ze model is. Wel een leventje lijkt me dat. Even naar New York om
een fotoshoot te doen, om vervolgens door te vliegen naar Milaan voor een show.
En dat je gewoon voor je werk een keer in de maand naar New York gaat. Dat dit
tripje gewoon een van de zovele is. Dat wil ik ook ooit. Heen en weer vliegen
tussen mijn familie in Nederland en mijn werk in New York.
‘Het is prachtig weer hier, op dit moment 22 graden.’ Roept
de piloot om. Ach, zomerweer. Ik kan niet wachten tot we landen en de eerste
indrukken van New York op snuif voor we met zo’n gele taxi naar ons Bed &
Breakfast worden gebracht. Al drie jaar verblijven we op dezelfde plek. Een
groot huis in de Lower East Side met kamers met allemaal thema’s. Per verdieping
deel je een keuken, een badkamer en een woonkamer. Je eten moet je zelf
verzorgen en dat maakt de sfeer van ‘Ik woon hier voor een week’ extra groot.
Living The New York Life, al is het maar voor een weekje.
Nog maar 24 minuten. Als we landen is het half vier New
Yorkse tijd. Nog en halve dag voor ons dus, al hebben we al avondeten gehad en
ben ik toe aan slaap. Hallo Jetlag, I haven’t missed you.
Oja, en ik heb toch besloten de naam van de blogs te
veranderen. Daarom heet deze blog: New York City Day #1. Lekker makkelijk en
begrijpelijk.
Ah, we gaan eindelijk landen. Vanuit een raam die eigenlijk
te ver weg is gluur ik mee. De skyline breekt door de mist in de verte heen.
Wauw. Het is toch altijd magischer en mooier dan ik me kan herinner. Zodra de
wielen van mijn voertuig te grond raken, begint een medereiziger opgelucht te
klappen. Die is blij dat we weer veilig op de grond zijn. De glimlach is ook
niet meer van mijn gezicht af te krijgen, als de piloot zegt: ‘Dames en heren,
welkom in New York.’
0 reacties